Nr 6

„Rysunek nr 6” to ekspresyjne, studium nad ludzkim ciałem, charakterystyczny dla eksperymentalnego okresu Fangora połowy lat 50. Postać ujęta jest w dynamicznej, niemal rzeźbiarskiej pozie, z wydłużonymi kończynami i uproszczoną konstrukcją torsu.
Ekspresyjna kreska, mocne cieniowanie i lapidarne ujęcie formy nadają pracy dramatyzmu i ruchu. To przykład badań Fangora nad cielesnością, strukturą, anatomią i napięciem gestu — ważny etap jego poszukiwań formalnych przed przejściem do abstrakcji i malarstwa optycznego.