Feniks. Enjoy your life. After life

Historia mojej rzeźby jest historią oddania życia. A właściwe zabrania komuś życia. Dla celów „wyższych”. Ale czy aby na pewno wyższych?

Kocham ogród Akademii Sztuk Pięknych. Zachwyciłam się nim od pierwszego spotkania. Rosły w nim ogromne, wspaniałe drzewa. Miały tabliczkę z orłem, że są dobrem i że są chronione prawem. Kilka lat temu zachwyciła mnie także informacja, że Akademia otrzymała wsparcie i dofinansowanie i że rozpoczyna się budowa, wyczekiwanego przez pokolenia pracowników i studentów, nowoczesnego budynku Akademii – z pracowniami szklarskimi i własną hutą szkła! Marzenie założycieli Katedry Szkła sprzed kilkudziesięciu lat zaczęło się materializować.

Niestety, ścięto wspaniałe drzewa. Poćwiartowano dumne dęby, jesiony, topole, świerki, graby, platany. Na nic zdała się tabliczka z godłem Polski. Znalazłam spalony, zwęglony pień. Piękny… Z trudem zapakowałam go na towarowy wózek i schowałam pod stołem w pokoju doktoranta. Chciałam „kiedyś” uhonorować życie tego drzewa, tego parku.

Odcisnęłam w naszej hucie szkła, która powstała na miejscu ściętego parku, szklaną lawę w strukturze zwęglonego pnia. Stworzyłam rzeźbę. Życie po życiu. Sztuka ze zgliszcz. Tak, to piękna forma. Budzi zachwyt. Ale czy o tym marzyłam? Zapewne nie, ale jest to mój osobisty hołd dla drzew.

Aleksandra Kujawska

wymiar całości z podstawą: ca. 84 x 90 x 90 cm

podstawa: ca. 60 x 90 x 90 cm